آدم هایی که زخم میزنند حرف میزنند ادعا میکنند و تو جز لبخند و سکوت حرفی برای گفتن نداری چون دوستشان داری و احترامی هست که نمی خواهی با نادانی او از بین برود در حالی که فقط تو می دانی چقدر جلوتر از تو زندگی میکنند چقدر داشته هایشان بیشتر از توست و خودشان خبر ندارن در حالی که نمی دانند تو در چهار دیواری این شهر چگونه رشد کرده ای چگونه هربار تنهایی و بی کسی مستقل بودن را به تو یاد داده و حتی روزهای سختت را کنار ادم هایی بوده ای بی تجربه تر از خودت ن
درباره این سایت